Jl, 2, 1-11

Druga fala szarańczy

1 Dmijcie w róg na Syjonies,
a wołajcie na górze mej świętej!
Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju,
bo nadchodzi dzieńs Pański,
bo jest już bliski.
2 Dzień ciemności i mroku,
dzień obłoku i mgły.
Jak zorza poranna rozciąga się po górach
lud wielki a mocny,
któremu równego nie było od początku
i nie będzie po nim nigdy aż po lata następnych pokoleń.
3 Przed nim ogień pożerający,
a za nim płomień palący;
ziemia ta jest przed nim jak ogród Eden,
lecz po nim będzie pustym stepem
i przed nim nikt nie ujdzie.
4 Wygląd ich podobny do wyglądu koni,
a biegną jak rumaki,
5 co skaczą po szczytach gór;
jak turkot rydwanów
i jak szum płomienia ognia, co pożera ściernisko,
jak lud potężny, gotów do walki.
6 Przed nim narody lęk odczuwać będą,
wszystkie twarze pobledną.
7 Jak bohaterowie biegną do szturmu,
jak mężowie waleczni wdrapują się na mury,
każdy z nich idzie swą drogą,
a ze ścieżek swoich nie ustąpią.
8 Jeden drugiego nie tratuje,
każdy pójdzie swoim szlakiem.
I choć na oręż natrafia,
ran nie odnosi.
9 Napadają na miasto, zdobywają mury,
na domy się wdrapują,
jak złodzieje wchodzą oknami.
10 Przed nimi drży ziemia,
niebiosa się trzęsą,
słońce i księżyc ulegają zaćmieniu,
a gwiazdy tracą swą jasność.
11 A Pan wydaje głos przed wojskiem swoim,
gdyż bardzo liczny jest Jego obóz,
bo wykonawcy Jego rozkazów pilni;
wielki bowiem jest dzieńs Pański
i straszliwy. A któż go przetrzyma?

Jl, 2, 12-14

Warunkiem przebaczenia - pokuta

12 «Przeto jeszcze i teraz - wyrocznias Pana -
nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament».
13 Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana, Boga waszego!
On bowiem jest litościwy, miłosierny,
nieskory do gniewu i bogaty w łaskę,
a lituje się nad niedolą.
14 Kto wie? Może znów się zlituje
i pozostawi po sobie błogosławieństwo [plonów]
na ofiarę pokarmową i płynną
dla Pana, Boga waszego.

Jl, 2, 15-17

Ponowne wezwanie do pokuty

15 Na Syjonie dmijcie w róg,
zarządźcie święty post,
ogłoście uroczyste zgromadzenie.
16 Zbierzcie lud,
zwołajcie świętą społeczność,
zgromadźcie starców,
zbierzcie dzieci
i niemowlęta!
Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty,
a oblubienica ze swego pokoju!
17 Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą
kapłani, słudzy Pańscy!
Niech mówią:
«Zlituj się, Panie, nad ludem Twoim,
nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie,
aby poganie nie zapanowali nad nami.
Czemuż mówić mają między narodami:
Gdzież jest ich Bóg?»

Jl, 2, 18-20

Odpowiedzią Pana - ustanie plagi szarańczy

18 A Pan zapłonął zazdrosnąs miłością ku swojej ziemi
i zmiłował się nad swoim ludem.
19 Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi:
«Oto Ja wam posyłam
zboże i moszcz, i oliwę,
i nasycicie się nimi,
i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami.
20 Tego [nieprzyjaciela], co przychodzi z północy, oddalę od was,
wypędzę go do ziemi suchej i spustoszonej;
przednia jego straż zwróci się ku morzu wschodniemu,
a tylna jego straż ku morzu zachodniemu;
i pozostanie po nim zgnilizna,
bo wielkie rzeczy [Pan] uczynił».

Jl, 2, 21-22

Wezwanie do radości

21 Nie lękaj się, ziemio!
Raduj się i wesel,
bo wielkie rzeczy Pan uczynił.
22 Nie lękajcie się, dzikie zwierzęta,
bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie,
bo drzewa [znów] rodzą owoce,
figowiec i winorośl plon przynoszą.

Jl, 2, 23-27

Zapowiedź lepszej przyszłości

23 I wy się weselcie, synowie Syjonu,
radujcie się w Panu, Bogu waszym,
bo zesłał wam deszcz sprawiedliwości,
deszcz jesienny i deszcz wiosenny,
które zesłał na was obficie, jak dawniej.
24 I będą klepiska napełnione zbożem,
a tłocznie będą opływały w moszcz i oliwę.
25 «W ten sposób wynagrodzę wam lata,
które strawiła szarańcza,
gąsienice, liszki i larwy,
wielkie moje wojsko,
które przeciw wam wysłałem».
26 Wówczas naprawdę będziecie mogli najeść się do syta
i chwalić będziecie imięs Pana, Boga waszego,
który cudownie wobec was postąpił.
[Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia].
27 «I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem,
że jestem Panem, Bogiem waszym, a nie ma innego.
Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia.