Czytania z dnia
2025-01-21 - Wtorek. Wspomnienie św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
2025-01-22 - Środa. Dzień Powszedni albo wspomnienie św. Wincentego, diakona i męczennika albo wspomnienie św. Wincentego Pallottiego, prezbitera
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
2025-01-23 - Czwartek
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
2025-01-24 - Piątek. Wspomnienie św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
2025-01-25 - Sobota. Święto Nawrócenia Św. Pawła Apostoła
Stary lekcjonarz
Partnerzy
Wyszukiwarka Biblijna (wersja beta)
Ps, 49, 1-21
PSALM 49
Zagadka powodzenia bezbożnych
1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Słuchajcie tego, wszystkie narody,
nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
3 wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni,
bogaty na równi z ubogim!
4 Moje usta wypowiedzą słowa mądrości,
a rozważanie mego serca – słowa roztropności.
5 Nakłonię mego ucha ku przypowieści,
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
6 Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli,
gdy otacza mnie złość podstępnych,
7 którzy ufają swoim dostatkom
i chełpią się z ogromu swych bogactw?
8 Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić
ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
9 – jego życie jest zbyt kosztowne
i nie zdarzy się to nigdy –
10 by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
11 [Każdy] bowiem widzi: mędrcy umierają,
jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym swoje bogactwa.
12 Groby są ich domami na wieki,
ich mieszkaniem przez wszystkie pokolenia,
choć imionami swymi nazywali ziemie.
13 Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku,
przyrównany jest do bydląt, które giną.
14 Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie,
i [taka] przyszłość miłośników własnej mowy.
15 Do Szeolu są gnani jak owce, Sela
pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu,
serca prawych zapanują nad nimi,
rano zniknie ich postać,
Szeol ich mieszkaniem.
16 Lecz Bóg wyzwoli moją duszę
z mocy Szeolu, bo mnie zabierze.
17 Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci,
jeżeli wzrośnie zamożność jego domu,
18 bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie,
a jego zamożność nie pójdzie za nim.
19 I chociaż w życiu sobie pochlebia:
«Będą cię sławić, że dobrześ się urządził»,
20 musi iść do pokolenia swych przodków,
do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
21 Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia,
przyrównany jest do bydląt, które giną.
Wsparcie
Zostań naszym Patronem
