Jdt, 16, 1-17

1  I mówiła Judyta:
«Uderzcie w bębny na cześć mojego Boga,

zagrajcie Panu na cymbałach,
zanućcie Mu psalm i pieśń uwielbienia,
wysławiajcie i wzywajcie Jego imię!
2  Ponieważ Pan jest Bogiem, który niweczy wojny,
do swego obozu pośród ludu [prowadząc],
wyrwał mnie z rąk mych prześladowców.
3  Aszszur przybył z gór, od północy,
przyszedł z miriadami swoich sił zbrojnych,
mnóstwo ich obsadziło potoki,
a konnica ich pokryła wzgórza.
4  Mówił, że wypali góry moje,
a młodzieńców moich mieczem wytnie,
niemowlęta moje o ziemię rozbije,
moje dzieci wyda na łup,
a dziewice moje na grabież.
5  Lecz Pan Wszechmogący pokrzyżował im szyki
ręką kobiety.
6  Albowiem mocarz ich nie zginął z ręki młodzieńców,
ani nie uderzyli na niego synowie tytanów,
ani nie napadli na niego wysocy giganci,
ale Judyta, córka Merariego,
obezwładniła go pięknością swojego oblicza.
7  Zdjęła bowiem swoje szaty wdowie,
aby wywyższyć uciśnionych w Izraelu,
namaściła swoją twarz olejkami.
8  Włosy swoje związała pod zawojem
i ubrała się w szaty lniane, aby go oszukać.
9  Sandały jej przykuły jego oko,
jej piękność usidliła jego duszę,
a miecz przeciął kark jego.
10  Zlękli się Persowie jej odwagi,
a Medów przeraziła swoją śmiałością.
11  Niedawno podnieśli krzyk uciśnieni moi [rodacy]
i słabych moich ogarnął lęk i przerażenie:
podnieśli [jednak] swój głos, a [tamci] uciekli.
12  Dzieci młodych matek ich poprzebijały,
przekłuły ich jak dzieci zbiegów.
Zginęli w bitwie z Panem moim.
13  Bogu memu zaśpiewam pieśń nową:
Panie, jesteś wielki i przesławny,
przedziwny w sile swojej i niezwyciężony.
14  Niech Ci służy wszelkie Twoje stworzenie,
bo Ty rzekłeś i stało się.
Tyś posłał Twego ducha, a on zbudował [wszystko],
i nie ma nikogo, kto by się sprzeciwił Twemu głosowi.
15  Góry bowiem trzęsą się od podstaw razem z wodami,
a skały jak wosk się topią przed Tobą,
ale dla bojących się Ciebie
Ty będziesz łaskawy.
16  Chociaż za mała jest wszelka ofiara,
by wonią miłą była dla Ciebie,
i za mało wszelkiego tłuszczu
na całopalenie dla Ciebie,
lecz ten, który boi się Pana,
wielki jest w każdym czasie.
17  Biada poganom, którzy powstają przeciw memu narodowi:
Pan Wszechmocny ukarze ich w dzień sądu,
ześle w ich ciało ogień i robactwo, i jęczeć będą z bólu na wieki».